زلزله اخیر که بخش‌های از ترکیه و سوریه را لرزاند، در پی آن تعداد زیادی از مسلمانان جان‌های شیرین خود را از دست دادند. بدون شک ما منحیث مسلمان بدین باور هستیم حوادثی که انسان‌ها در آن دخلی ندارند از جانب الله سبحانه و تعالی بوده و تکلیف‌شان تنها صبر در قبال این‌گونه حوادث است. الله سبحانه و تعالی رفته‌گان را بیامرزد و در زمره شهداء حشر نماید و به بازمندگان آنها صبر عطاء نماید و همچنان زخمیان را صحت کامل و بدل خسارات‌شان را عطا فرماید.
در زلزله اخیر بیشتر به مناطق جنوب ترکیه و همچنان آن‌طرف مرز در شمال سوریه آسیب رسیده است چون زلزله مرزها را نمی‌شناسد. در این حادثه حدود ٤٤ هزار نفر جان‌های خود را از دست دادند و خسارات مالی وارد آمده در اثر آن حدود ٨٤ ملیارد دالر تخمین زده شده است. بعد از وقوع زلزله کشورهای مختلف آماده‌گی خود را در زمینه‌ی کمک به زلزله زده‌ها ابراز داشته‌اند که در این میان حکام سرزمین‌های مختلف اسلامی وعده‌ی کمک و همکاری را برای زلزله زده‌ها دادند. اما آنچه که هوایدست این مسئله است که این ابراز تسلیت و آماده‌گی برای کمک بیشتر جنبه سیاسی داشته و برای کشورها استحکام روابط سیاسی بیشتر اهمیت دارد تا نجات جان انسان‌ها و یا رسیده‌گی به مصیبت زده‌ها. چنانچه روزها از حادثه زلزله در سوریه و ترکیه گذشت، اما مصیبتی که در این میان دامن گیر مسلمانان سوریه شده بود نادیده گرفته شد و رسیده‌گی به موقع به آنها صورت نگرفت. پس از زلزله هولناک اخیر به دلیل تحریم‌های امریکا بر سوریه و بخصوص وضع 'ساحه پرواز ممنوع' بر فراز حریم هوایی سوریه، از کمک‌های جهان هم تا حد زیادی محروم بودند. اما مسلمانان سرزمین‌های مختلف اسلامی تا حد توان خود تلاش کردند تا به کمک زلزله زده‌ها بشتابند.
حالا تصور کنید!
اگر مسلمانان در یک سرزمین واحد بدور از مرزهای کاذب نشنلستی امروزی زیر چتر یک دولت واحد زندگی می‌کردند، برخورد با این‌گونه حوادث کاملاً متفاوت از امروز می‌بود. از یک سو نیاز به کمک کشورهای غیر اسلامی که بیشترشان دست‌شان به خون مسلمانان آلوده است نبود و از جانب دیگر دولت اسلامی از قبل تدابیر بشری را برای کاهش تلفات و خسارات حتماً در نظر می‌گرفت. از جانب دیگر مسلمانان در شرایطی قرار نمی‌گرفتند که به یک طرف بخاطر سیاست‌های غرب کمک نرسد و فریاد کمک را درحالی سر دهند که صدای مظلومانه‌ی آنها شنیده نمی‌شود.
از جانب دیگر کمک به مصیبت زده‌ها با توجه به منابع طبیعی سرشار در سرزمین‌های اسلامی به راحتی صورت می‌گرفت و دولت اسلامی به آسانی از عهده خسارات به میان آمده برآمده می‌توانست. شما فکر کنید در این ایام انحطاط مسلمانان یک کشور کوچک مسلمان بنام قطر، فقط برای چند روز سرگرمی، جام جهانی فوتبال، بیشتر از ۲۲۰ میلیارد دالر را هدر می‌دهد و یک تیم فوتبال عربستانی برای یک سال بازی کردن یک بازی کن حاضر است ۲۰۰ ملیون دالر بپردازد.
تصور کنید، آن روزی که این همه ثروت و منابع مسلمانان بطور منسجم و درست مدیریت شود، ما قدرت درجه یک جهان خواهیم شد. جای تعجب ندارد که هر نابسامانی جمعی ما مسلمانان ناشی از نبود یک دولت اسلامی فراگیر است که امور ما را سامان دهد. این یک آرمان است، اما اگر ما دست بدست هم دهیم این آرمان به واقعیت تبدیل می‌شود و در این راه هر رنج و زحمتی ارزش آن را دارد چون هم رفاه این دنیا در آن نهفته و هم اگر اخلاص در آن باشد، رضایت الله سبحانه و تعالی و جنت نصیب ما خواهد شد و بدون شک همانست بزرگترین رستگاری.