اداره بازرس ویژه امریکا در گزارش تازه‌ای خود از کمک ۱۷.۱۹ میلیارد دالری امریکا به افغانستان پس از خروج آن ازین کشور خبر داده است. درین گزارش ۲.۸ میلیارد دالر را هزینه کمک‌های بشردوستانه و انکشافی به افغانستان، ۵.۳۶ میلیارد دالر برای تخلیه  و خرج همکاران سابق امریکا در افغانستان، ۵.۵۳ میلیارد دالر دیگر در قسمت برنامه پذیرایی از پناهجویان افغانی به امریکا و ۳.۵ میلیارد دالر دیگر را انتقال دارایی بانک مرکزی افغانستان به صندوق امانی در سویس گفته است. از سوی دیگر درین گزارش امریکا را بزرگترین کمک کننده بشردوستانه برای افغانستان دانسته است.
بعد از خروج ذلت بار امریکا و ناتو از افغانستان، بحث کمک‌های بشردوستانه از سوی قدرت‌های غربی به این کشور داغ‌تر از پیش گردیده است. ماهیت این کمک‌ها چنانچه بارها ازین آدرس واضح گردیده است، آن چیزی نیست که حاکمان فعلی در افغانستان و تعداد از مردم تصور خیرخواهانه و انسان‌‌دوستانه از آن دارند. از لحاظ بصیرت سیاسی اگر دیده شود امروزه در دنیا کشورها و سرزمین‌های به مراتب فقیرتر و بحرانی‌تر از افغانستان اند که نیاز به کمک و مساعدت دارند. بخشی از کشورهای افریقایی نیازمند یک وعده غذا در روز برای زنده ماندن دارند ولی با وجود آن این قدرت‌های استعماری بجای آن که آن کشورها را در صدر تمویل‌شوندگان بشردوستانه خویش قرار دهند، کشورهای به مثل افغانستان را نیازمند شدید این کمک‌ها می‌‌دانند.
همان طوری که در بیشتر قضایای کشورهای به مثل عراق در زمان صدام حسین، بوسنیا، کوریای شمالی و سایر کشورها مؤثرترین راه برای نفوذ سیاسی، استخباراتی و امنیتی غرب کمک‌های بشردوستانه بوده است، کمک‌های بشردوستانه برای افغانستان نیز برای همین اهداف می‌باشد. اهدافی که بزرگترین تمویل کننده کمک‌های انسان دوستانه برای افغانستان یعنی امریکا تعقیب می‌نماید همان تلاش برای داشتن نفوذ سیاسی، اقتصادی، امنیتی، استخباراتی در لایه‌های مختلف افغانستان است.
باوجود آنکه رقم اعلام شده در گزارش سیگار یک رقم خیالی و غیرواقعی به نظر می‌رسد ولی مصرف بخشی از آن هم برای افغانستان خطرناک و زیان‌بار بوده و عاقبت خیر برای نظام حاکم و مردم مجاهد افغانستان ندارد. همچنان یادآوری این گزارش‌ها از سوی امریکا یا هم‌پیمانان آنان نوعی خودبرتر بینی و نگاه مغرورآمیز به افغانستان است. و با نشر چنین گزارش‌ها امریکای استعمارگر می‌خواهد طوری برای دنیا ذهنیت سازی نماید این که هنوز اقتصاد افغانستان بر پایه‌های کمک‌های بشردوستانه امریکا استوار است.
از طرف دیگر با تأسف نوع نگاه بخشی از حاکمیت فعلی در افغانستان بسوی این کمک‌ها و ادارات بین‌المللی مربوط به آن، نگاه منفعت‌خواهانه از آن است. چنانچه پس از فاجعه سیلاب در بغلان و بعضی از ولایات دیگر بعضی از مقامات حکومتی از کشورهای خارجی طلب کمک و مساعدت نمودند. این نگاه جدا از آن که زهرآلود و سطحی بوده، غیرشرعی نیز می‌باشد. طوری که الله سبحانه و تعالی می‌فرماید: وَلَن يَجۡعَلَ ٱللَّهُ لِلۡكَٰفِرِينَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ سَبِيلًا ترجمه معنی: هرگز الله سبحانه و تعالی کافران را بر مؤمنان غالب نخواهد ساخت.
علمای فقه با استناط به این بخشی از آیه کریمه می‌گویند؛ شایسته نیست [مومنان و مسلمانان] کسانی که ادعای ایمان می‌کنند، چشم در هر نوع کمک‌ کافران ولو بنام بشردوستانه هم باشد، داشته باشند و آن را طلب نمایند. از لحاظ شرعی هر نوع پذیرش کمک از سوی قدرت‌های غربی یا شرقی تحت هر عنوان که نفوذ سیاسی، اقتصادی، استخباراتی و امنیتی را در سرزمین‌های اسلامی با خود داشته باشد، جواز ندارد.
این گمان نیز خطاست که فکر شود با جمع کردن منافع قدرت‌های منطقه و قدرت‌های جهانی در افغانستان و اجازه‌دهی‌ برای سرازیر شدن کمک‌های بشر‌دوستانه‌، می‌توان به ثبات سیاسی و اقتصادی رسید. چون اساس و بنیاد این کمک‌ها در تضعیف نظام حاکم در افغانستان، شکننده‌نگهداشتن و وابسته نمودن وضع اقتصادی در افغانستان است. هیچ‌گاه قدرت‌های غربی خواهان قدرت‌مند شدن نظام حاکم در افغانستان نیستند و برای این ملحوظ از آنچه در توان دارند می‌کوشند از طریق این نوع کمک‌ها حضور مخفی و نفوذ سیاسی، اقتصادی و امنیتی درین سرزمین مجاهد پرور داشته باشند. و آخرین نتیجه که ازین کمک‌ها غرب کافر توقع دارد و می‌خواهد به آن برسد، در دست گرفتن اراده سیاسی حاکمان فعلی در افغانستان است. تا از آن طریق بتوانند منافع خویش را تامین نموده و تمایل حاکمان فعلی را بسوی نظم بین المللی، قوانین بین‌المللی امروز برهبری امریکا و برسمیت شناسی و ادغام آن در چنین نظم بیشتر بسازد.
آنچه بارها قبلا نیز  یادآوری کردیم، دوباره به نیت خیرخواهانه واضح می‌سازیم. برای آن که افغانستان به ثبات دایمی سیاسی، امنیتی و اقتصادی برسد جز اقامه همه جانبه دین اسلام و تاسیس نظام خلافت بر منهج نبوت راه حل شرعی و واقعی دیگر وجود ندارد. سیستمی که بتواند افغانستان را از زندان جغرافیایی و سرحدات دیورند، آمو و رجوی بیرون کشیده و دست رد بر چنین کمک‌ها بزند. و نظامی که بتواند افغانستان را در منطقه با وصل آسیای جنوبی به آسیای مرکزی مبدل به یک قدرت نظامی و اقتصادی نماید.
ابراهیم منیب