هفدهمین دور نشست فوق العاده سازمان همکاری‌های اسلامی در مورد افغانستان به روز یکشنبه در اسلام آباد پاکستان با حضور وزرای خارجه اعضای این سازمان و نماینده‌گان چندین کشور دیگر به شمول امریکا، بریتانیا، فرانسه، چین، روسیه، جرمنی، ایتالیا و جاپان به پیشنهاد شاه عربستان سعودی برگزار گردید. گفته می‌شود که هدف کلی این نشست جلب توجه جهان به وضعیت موجود در افغانستان و جستجوی راه‌های کمک به آن بوده است. اما آیا این نشست که بزرگترین نشست بعد از به وجود آمدن امارت اسلامی است می‌تواند گره از مشکلات مردم افغانستان بگشاید؟
با نگاهی کوتاه به تاریخچه‌ی پنجاه ساله نشست سازمان همکاری‌های اسلامی می‌توان دریافت که تا به حال هیچ کار مثمری جهت حل مشکلات مسلمانان از جانب این سازمان صورت نگرفته است، در حالیکه این سازمان شعارهای بزرگی را برای حل مشکلات مسلمانان سر می‌دهد.  سازمان همکاری‌های اسلامی در سال ۱۹۶۹ بعد از این که یهودیان مسجدالاقصی را به آتش کشیدند تاسیس گردید. از اهداف این سازمان پشتیبانی از مبارزه مسلمانان فلسطین و کمک به آنها در جهت آزاد نمودن سرزمین مقدس فلسطین از چنگ یهودیان غاصب بود و در کنار این، اهداف دیگری از جمله همبستگی میان کشورهای اسلامی، حمایت از همکاری میان کشورهای عضو در زمینه‌های اقتصادی، تلاش در جهت خاتمه بخشیدن به استعمار در تمام اشکال آن و موارد دیگر را برای خود مشخص ساخته بود. اینک بیش از ۵۰ سال از به وجود آمدن این سازمان می‌گذرد، اما تاکنون به هیچ کدام از اهداف خود این سازمان دست پیدا نکرده است. جالب این جاست که بیشترین نشست‌های سران و وزرای خارجه این سازمان بر معضل فلسطین چرخیده است، اما با گذشت پنچ دهه هیچ تغییر مثبتی در قضیه فلسطین نیامده و دولت یهود به غصب سرزمین فلسطین و کشتار مسلمانان آن ادامه داده و از هیچ کس باکی هم ندارد.

برعلاوه این سازمان در سایر قضایای بزرگ مسلمانان کار مثبتی انجام نداده است. چنانچه در قضیه اشغال افغانستان از سوی امریکا هیچ کاری نتوانست انجام دهد و تنها نظاره‌گر آن بود. در قضیه مسلمانان کشمیر نیز کاری از پیش نبرد، جای که دولت هند از هیچ نوع ظلم و ستم در حق مسلمانان کشمیر دریغ نمی‌کند. حکومت خودکامه و ظالم چین وحشتی بدتر از هلوکاست را در حق مسلمانان آیغور روا می‌دارد، اما این سازمان نتوانسته برای آنها نیز کاری بکند. نسل کشی مسلمانان میانمار را هیچ کس نمی‌تواند فراموش کند، اما باز هم این سازمان در مقابل این جنایات هولناک چشمان خود را بست و کاری از پیش نبرد. حتی اعضای برجسته آن مثل سعودی، ایران، ترکیه در جنایات علیه مسلمانان دخیل استند و خیانت‌های آنها در حق مسلمانان آشکار و فراموش نمی‌گردد. از جانب دیگر، اعضای برجسته این سازمان ابزار دست کشورهای اشغال‌گر و استعماری جهان مثل امریکا و سایر کشورهای بزرگ جهان می‌باشند، کشورهای که دست‌شان در ریختن خون هزاران مسلمانان سرخ است. اعضای این سازمان به هیچ صورت استقلالیت کامل در اتخاذ تصامیم سرنوشت ساز مسلمانان نداشته و بیشتر گوش به فرمان باداران خود می‌باشند و برای آنها مهم این است که چگونه برای اهداف منطقوی کشورهای استعماری فعالیت و خوش خدمتی کنند.

بناء از این سازمان و نشست‌های آن نمی‌توان توقع خیر داشت و امیدوار بود که بتوانند برای کشورهای اسلامی مثل افغانستان کاری انجام دهند. همچنان اگر آخرین نشست سازمان همکاری‌های اسلامی واقعاً بخاطر حل مشکل مسلمانان افغانستان می‌بود، تنها چند کشور محدود اسلامی کافی بود تا مشکلات اقتصادی این سرزمین به کلی مرفوع گردد. اما نشست‌های این سازمان که ۵۷ کشور اسلامی اعضای آن را تشکیل می‌دهند نه در گذشته توانسته مرحمی بر زخم‌های امت مسلمه باشد و در آینده نیز دردی از آنها دوا نخواهد کرد. می‌توان گفت این سازمان جهت فریب اذهان عامه مسلمانان شکل گرفته و بیشتر برای تحقق اهداف کشورهای استعماری تلاش می‌کند نه برای حل مشکل مسلمانان. پس به هیچ صورت نمی‌توان از این گونه سازمان‌ها توقع خیر داشت و یا به آن امید بست که بتوانند و یا بخواهند برای مسلمانان افغانستان و سایر امت مسلمه کار مثمری انجام دهند.