در مورد مسأله یا حکم حجاب در افغانستان و خارج از آن سروصداهای زیادی شنیده می‌شود. از سکولارها و فعالین مدنی داخل افغانستان گرفته، تا سرمنتشی ملل متحد، اتحادیه و اعضای کشورهای اروپایی؛ فرمان جدید ا. اسلامی در مورد حجاب اسلامی  را خلاف حقوق بشر و حقوق زن تلقی کردند؛ و از ا. اسلامی و مردم افغانستان خواستند به عوض تطبیق اسلام، ارزش‌های غربی را تطبیق نمایند، و به‌جای اطاعت از الله متعال از آنها اطاعت کنند. کشورهای غربی ازاین مسأله به حیث وسیله فشار و امتیازگیری برای اهداف خودشان استفاده می‌کنند. این کشورها از یک طرف می‌گویند که افغانستان کشور مستقل است، و ما استقلال آن احترام داریم؛ از طرف دیگر  این کشورها با بی‌شرمی تمام می‌خواهند که  امور داخلی این کشور؛ مانند: مسأله حجاب، به اساس خواست آنها تنظیم گردد، عجب منافقتی!؟
غربی‌ها همیشه از اینکه از طرف مردم افغانستان و ا. اسلامی تهدید شوند، به تشویش استند و ابراز نگرانی می‌کنند؛ اما همه روزه این غرب است که مردم افغانستان را از طریق ارزش‌ها،  امکانات و نفوذ خود در دنیا، تهدید می‌کنند. تا اندازه‌ی که حتی در مسأله زن و شوهر و حجاب  نیز مداخله کرده و مردم را به رعایت از ارزش‌های خودشان مکلف می‌دانند. این کشورها ارزش‌های خویش، مانند حقوق بشر، حقوق زن و  عقیده سکولاریزم و دموکراسی را منحیث مکلفیت‌های جهانی حساب کرده و آن را بالای ما تحمیل می‌کنند.
انتونی گوترش سرمنشی ملل متحد گفته است « من بار دیگر از ط‌ البان‌ می‌خواهم تا به وعده‌های خود به زنان و دختران افغانستان، و تعهدات خود براساس قوانین بین‌المللی حقوق‌ بشر عمل کنند» هم‌چنان جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته است که «هر زن و مرد افغانستان حق دارد در مورد نحوه‌ی لباس‌پوشیدن خود تصمیم بگیرد» کشورهای گروه هفت کشور صنعتی نیز گفته است که «ما در کنار مردم افغانستان به خاطر خواست حقوق مساویانه‎‌شان در راستای تعهد ط‌ البان به تمام شهروندان افغانستان و تعهدات افغانستان بر قوانین بین‎‌المللی ایستاد هستیم».
مردم افغانستان این مسأله را نسبت به هر کسی دیگر بهتر می‌دانند که این مدافعان حقوق بشر و حقوق زن دروغ‌گویان بیش نیستند، قضیه زنان افغانستان برای شان مهم نیست؛ اگر قضیه و سرنوشت زنان افغانستان برای شان مهم می‌بود؛ در طول 20 سال اشغال از طریق بمباردمان و جنگ تحمیلی هزارها زن این سرزمین را نمی‌کشتند و هزارها زن  را بیوه، بی‌پسر، بی پدر و بی‌برادر  نمی‌ساختند!
اکثریت از کسانی که مخالفین مسأله حجاب استند، محصول اشغال فکری و نظامی  20 ساله  غربی می‌باشند. این طبقه کدام جایگاه در بین مردم مسلمان و متدین افغانستان ندارند، و فیصدی بسیار کمی را تشکیل می‌دهند. اکثریت از مخالفین حجاب در بین مردم نیز زنده‌گی نکرده و در خارج از کشور به سر می‌برند، صرف در فضای اجتماعی فعال اند؛ اما به دلیل تسلط رسانه‌های غیر اسلامی بر فضای فکری افغانستان برای آنها فضای کاذب ساخته شده و تبلغات و پروپاگندا صورت می‌گیرد.
 دختران و زنان مسلمان افغانستان به همان شکل که اقامه‌ی نماز را منحیث یک حکم با جان دل قبول و تطبیق می‌کنند؛ برخورد آنها در مسأله حجاب نیز به همین شکل است. تمام ما چه مرد و چه زن بنده الله متعال هستیم؛ و به هر آنچه دستور شریعت اسلامی است، تسلیم شده و در تطبیق آن احساس آرامش و امنیت کامل داریم.
برای ا.اسلامی لازم است؛ همان طور که حکم شرعی حجاب را با قاطعیت بالای مردم تطبیق می‌کند، و منحیث یک حکومت اسلامی اجرای آن را مکلفیت شرعی خویش  می‌داند، متباقی احکام اسلامی را نیز به قاطعیت تطبیق کند؛ و از عاقبت آن ترس نداشته و تسلیم الله متعال شوند، چون او بهترین وکیل وکارساز او برای ما کافیست.
همچنان این از حکمت حکومتداری است که در کنار تطبیق یک حکم، برای آن از نظر فکری و فرهنگی بسترسازی شود تا مردم بر اساس ایمان راسخ و مفاهیم اساسی اسلامی احکام اسلام را عملی کنند؛ صرف تطبیق مادی بدون ارتباط روحی، مردم را از ثواب آن محروم  می‎‌سازد.از طرف دیگر این مکلفیت تمام قشر بیدار و مؤمن جامعه اعم از زن و مرد است که باید در برابر این موج اسلام‌ستیزی به شدت مبارزه نمایند و نگذارند که دوباره برای حکومت نمودن سکولارها فرصتی بدست شان آید. پس اسلام را بدون تدرج و به شکل کامل آن هم در سیاست داخلی و خارجی باید تطبیق نمود تا باشد که دین الله متعال بر تمام ادیان و نظام‌ها غالب گردد.

‏ وَقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقاً ‏( سوره إسراء آيه 81)
 
‏و بگو : حق فرا رسيده است و باطل از ميان رفته و نابود گشته است. اصولاً باطل هميشه از ميان رفتني و نابود شدني است ( و سرانجام پيروزي از آن حق و حقيقت بوده و هست).‏